ডায়েবেটিচ ধৰা পৰিলে বহুতো নিয়ম অনুসৰণ কৰিব লাগে । বিশেষকৈ খোৱাত। যেতিয়া ৰক্ত শৰ্কৰাৰ স্তৰ বৃদ্ধি হ’বলৈ আৰম্ভ কৰে, সকলো খাদ্য ইচ্ছামতে খাব নোৱাৰি।কেৱল মিঠাইয়ে নহয়, বাহিৰৰ খাদ্য খুৱাও সম্পূৰ্ণৰূপে বন্ধ কৰা হয়।
ফলত আছে স্বাস্থ্যৰ বাবে বহুতো উপকাৰী উপাদান । যেনে ভিটামিন, এণ্টি-অক্সিডেণ্ট, ফাইবাৰ। ৰোগ প্ৰতিৰোধ প্ৰণালী বৃদ্ধি কৰাৰ পৰা পাকস্থলীৰ যত্ন লোৱালৈকে – ফলে এক গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰে।
শেহতীয়া এক অধ্যয়ন অনুসৰি, নিয়মীয়াকৈ ফল খোৱাৰ অভ্যাসে ডায়েবেটিচৰ আশংকা হ্ৰাস কৰাত সহায় কৰে। অৱশ্যে, ডায়েবেটিচ ৰোগীৰ ক্ষেত্ৰত, ফল খোৱাৰ ক্ষেত্ৰত সাৱধানতা অনুসৰণ কৰাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ।
ৰক্ত শৰ্কৰাৰ স্তৰ বৃদ্ধি হ’লে সকলো ফল খাব নোৱাৰি। কিয়নো, ফলত ফ্ৰুক্টোজৰ পৰিমাণ কম নহয়। যি শৰ্কৰাৰ স্তৰ বৃদ্ধি কৰিব পাৰে।
ডায়েবেটিচ ৰোগীসকলে কি ফল খাব পাৰে ?
আপেল, মধুৰিআম, কমলা, অমিতা, তৰমুজ – এই পাঁচটা ফল ডায়েবেটিচ ৰোগীয়ে খাব পাৰে। এই ফলত চৰ্বিৰ পৰিমাণ অতি কম। একে সময়তে, কেলৰি, ছডিয়ামও অতি কম। আনহাতে, ভিটামিন চি, পটাছিয়াম, ডায়েটাৰি ফাইবাৰৰ পৰিমাণো
