নগাঁৱৰ পৰা ঋতু পৰ্ণ শৰ্মাৰ প্ৰতিবেদন
মধ্য অসমৰ এখনি অগ্ৰণী জিলা হৈছে নগাঁও য’ত বছৰটোত অতি কমেও ডেৰ কুৰিখন নাট মঞ্চস্থ হয় । কেৱল চহৰ খনতে মাহটোত গড়ে প্ৰায় তিনিখনকৈ নাট উপভোগ কৰাৰ সুবিধা লাভ কৰে কলংপৰীয়া ৰাইজে। কি শীত কাল,কি গ্ৰীষ্ম কাল। নাট নিবেদনৰ খবৰভৰ্ত্তি প’ষ্টাৰেৰে ভৰি থাকে মধ্য অসমৰ প্ৰাণকেন্দ্ৰ স্বৰূপ চহৰখন। শুৱনি হৈ থাকে শক্তি (বিদ্যুৎ) আৰু দূৰ সংযোগ বিভাগৰ খুঁটাবোৰ। জয়শ্ৰী হল চাৰিআলি এনে খবৰৰ অন্যতম উৎস। এই স্থানৰ বন্ধ হৈ পৰা তেল ডিপোটোৰ টিনৰ বেৰাত অহৰহ ভাঁহি থাকে নগঞা নাট্যকৰ্মীৰ উৎসাহ আৰু উদ্দীপনাবোৰ। এনে ভাললগা পৰিবেশৰ মাজতেই গ্ৰীষ্মৰ তীব্ৰতাকো নেওচি চলিত সপ্তাহটোতে নগাঁও চহৰত মঞ্চস্থ হ’ল দুখনকৈ নাটক। ইয়াৰে প্ৰথমখন নাটক শনিবাৰৰ সন্ধিয়া নিবেদিত হয় নগাঁও নাট্যমন্দিৰত। ওঠৰ বছৰীয়া নাট্যানুষ্ঠান “শিল্প কানন”ৰ উদ্যোগত শব্দযন্ত্ৰী লোহিত বৰাৰ সোঁৱৰণত মঞ্চস্থ হোৱা এই নাটখন হৈছে “বিদ্ৰোহী জনা”।
গোলাপ চন্দ্ৰ বৰাৰ এই নাটখনৰ পৰিচালক আছিল ৰাষ্ট্ৰীয় নাট্য বিদ্যালয়ৰ পৰিচিত নাট্যশিল্পী দক্ষিণা শৰ্মা। পুৰুষতান্ত্ৰিক সমাজ ব্যৱস্থাৰ বিৰুদ্ধে ৰাজকন্যা জনাগাভৰুৱে আৰম্ভ কৰা বিদ্ৰোহক শীৰ্ষস্থান প্ৰদান কৰি ৰচনা কৰা হৈছে এই নাটখন। লগতে লোকসাহিত্য আৰু লোকবিশ্বাসৰ পটভূমিত কিছু কল্পনাৰ বোল সানি আধুনিক চিন্তা-চেতনাক প্ৰাধান্য দি নাট্যকাৰে মৌলিকতাক সুন্দৰভাৱে ফুটাই তুলিছে। কেনেদৰে আজিও মহিলাসকল পুৰুষৰ হাতত লাঞ্ছিত হয় আৰু প্ৰতাৰণাৰ বলি হয় তাৰেই যথাযোগ্য নিদৰ্শন পূৰ্ণাংগ নাটখনি । গল্পকাৰ শিৱানন্দ কাকতিয়ে স্মৃতি তৰ্পণ আৰু নাট্যকাৰ সপোনটি বৰদলৈয়ে উদ্বোধন কৰা নাটখনিৰ অভিনয় শিল্পীসকলৰ অভিনয় আছিল চমকপ্ৰদ। মুঠ ১৬ টাকৈ চৰিত্ৰসম্পন্ন নাটখনিৰ সামগ্ৰিক ব্যৱস্থাপনাত আছিল প্ৰসন্ন কুমাৰ বেজবৰুৱা। নীৰ আবিদৰ মধু সংগীতৰ আলোড়নেৰে উপভোগ্য হৈ পৰা নাটখনৰ পোহৰ নিক্ষেপন কৰিছিল সুৰজ কুমাৰ শইকীয়াই। শোণিত কুমাৰ বৰাৰ মঞ্চসজ্জা আৰু গৌৰৱ কুমাৰ হাজৰিকাৰ নৃত্য নিৰ্দেশনাৰে প্ৰাণ সঞ্চাৰিত হোৱা নাটখনিৰ পৰিচালনাতো দক্ষিণা শৰ্মাই দক্ষতা আৰু পৰিপক্কতাৰ পৰিচয় নিখুঁত ৰূপত তুলি ধৰিছে । প্ৰকাশ বৰা,কৃষ্ণাংগ বৰা,জ্যোতিস্না গোঁহাই,সুস্মিতা শইকীয়া,নৱজ্যোতি গোস্বামী,নয়নমণি লস্কৰ,মৌচম বৰা,সঞ্জীৱ কুমাৰ বৰা,মেঘালী বৰা শইকীয়া হৈছে নাটখনৰ অভিনয় শিল্পী । ইয়াৰোপৰি কাহিনীৰ পটভূমি জনা গাভৰুৰ গীতেও নাটখনত বিশেষ গুৰুত্ব লাভ কৰিছে। এই প্ৰাচীন মালিতা(বেলাড) জনাগাভৰুৰ গীতক নাট্যমঞ্চত শুৱনি আৰু বিশুদ্ধ ৰূপত উপস্থাপন কৰা শিল্পীসকল হৈছে ক্ৰমে অজয় ৰাজবংশী,কৰৱী শৰ্মা,ইন্দ্ৰাণী বৰা,বাপধন মহন্ত,বাস্তৱ শৰ্মা, পাপৰি ৰাজখোৱা আৰু কৃপাশ্ৰী হাজৰিকা । পিছৰদিনা অৰ্থাৎ ৰবিবাৰৰ দ্বিতীয়টো নাট্যানুষ্ঠানৰ প্ৰসংগলৈ। সন্ধিয়া মঞ্চস্থ হয় “নিৰ্বাচন” নামৰ অন্য এখন মননশীল নাট । নগাঁও ইলেক্ট্ৰ’নিক মিডিয়া এচ’ছিয়েশ্বনৰ উদ্যোগত জিলা পুথিভঁৰালত মিৰ্জাৰ “গুৱেৰ্ণিকা আৰ্টিষ্ট ফেক্টৰী”ৰ কলা-কুশলীসকলে নিবেদন কৰে এই নাটখন ।
কবি,গল্পকাৰ আশিক জামানৰ এটি বহুপঠিত গল্পৰ আধাৰত প্ৰস্তুত কৰা এই নাটখনৰ নাট্যকাৰ-পৰিচালক হৈছে কবি,গীতিকাৰ,চলচ্চিত্ৰ পৰিচালক হিমাংশু প্ৰসাদ দাস । ওঠৰটাকৈ চৰিত্ৰসম্পন্ন নাটখনৰ জৰিয়তে কলুষিত আৰু ঘৃণাৰ ৰাজনীতিৰ কদৰ্য ছবি অংকন কৰা হৈছে । এঘণ্টা দৈৰ্ঘৰ নাটখনত মূল্যবোধৰ ৰাজনীতিৰ পৰিৱৰ্তে প্ৰলোভনৰ ৰাজনীতিকহে প্ৰাধান্য দি সাম্প্ৰতিক সমাজ ব্যৱস্থাৰ এটি অবিকল ৰূপ প্ৰদান কৰিছে কাহিনীকাৰে । ব্যক্তিগত মুনাফা আদায়ৰ বাবে কেনেদৰে একাংশ লোকে নিজৰ বিচাৰ-বুদ্ধি আৰু সততাক জলাঞ্জলি দি দায়িত্ব আৰু কৰ্তব্যবোধৰ প্ৰতি পিঠি দিব পাৰে তাৰেই যেন বৰ্হিপ্ৰকাশ হিমাংশু প্ৰসাদ দাসৰ এই বাস্তৱধৰ্মী নাটখন ।
ডিম্পল কুমাৰ দাসৰ পোহৰ আৰু গৌৰৱ দাসৰ সংগীতেৰে উজলি উঠা নাটখনৰ অভিনেতা-অভিনেত্ৰীসকল হৈছে অপূৰ্ব বৰ্মন,ৰূপমজ্যোতি দাস, প্ৰদীপ দত্ত, পৰমানন্দ শইকীয়া,নৱনীতা গগৈ, ইন্দ্ৰজিৎ লালুং,ৰঞ্জন দত্ত,সৃষ্টি শৰ্মা, অৰ্জুন শৰ্মা,কিশোৰ আৰ্য্য,জুৰিস্মিতা দাস,নীহাৰিকা ভট্টাচাৰ্য,ডেমিডন কলিতা,অবিনাশ বৰ্মন,হৃদয়ন দেৱ চৌধুৰী,ইৰফান আহমেদ,নাৰ্চিজুৰি নাথ আৰু ডিম্পী মহন্ত। হিমাংশু প্ৰসাদ দাসে পৰিচালনাৰ উপৰিও নিজেও এক বিশেষ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰি এই নাটখনৰ বিষয়বস্তুক যথাৰ্থভাৱে উপস্থাপন কৰাইছে । যিয়ে দৰ্শকক কাহিনীৰ সৈতে একাত্ম কৰি নাট্যমূহুৰ্ত কেইটিৰ সহযাত্ৰী কৰি তোলে।
