১. যেতিয়া পৃথিৱীত চাবলৈ একো নাথাকে তেতিয়া মানুহে ঈশ্বৰৰ ফালে চায়।
-(ভগৱান কৃষ্ণ)
২. যদি কোনো ব্যক্তিয়ে কোনো ঘটনাক লৈ ভয় কৰে, তেন্তে সেয়া তেওঁৰ পৰাজয়। আৰু যি ব্যক্তিয়ে সকলো হেৰুৱাই শান্ত আৰু মনোনিৱেশ কৰি থাকে তেওঁৱেই বিজয়ী।
-(ভগৱান কৃষ্ণ)
৩. বাস্তৱত পৰিচয় কোনো ব্যক্তিৰ শৰীৰৰ লগত জড়িত নহয়, কিন্তু সম্পৰ্কৰ ভিত্তি তেওঁৰ শৰীৰৰ লগত জড়িত। মানুহৰ স্বভাৱ, আচৰণ আৰু কৰ্মই তেওঁৰ পৰিচয়।
-(ভগৱান কৃষ্ণ)
৪. দান কোৱা হয় যাতে উপকাৰীজনে হেৰুৱায় আৰু ভিক্ষাৰী লাভ কৰে। কিন্তু ত্যাগেই সমগ্ৰ জগতক দিয়ে আৰু গ্ৰহণ কৰে।
-(ভগৱান কৃষ্ণ)
৫. যি ধৰ্মৰ নাও প্ৰস্তুত কৰে, সেয়া সাগৰেই হওক বা জগত হওক, তেওঁ সঠিকভাৱে পাৰ হয়।
-(ভগৱান কৃষ্ণ)
৬. সময় কেতিয়াও মানুহৰ দিশত গতি নকৰে, মানুহে সময়ৰ দিশত আগবাঢ়িব লাগে।
-(ভগৱান কৃষ্ণ)
৭. বিৰোধিতা শক্তিৰ প্ৰমাণ নহয়। শক্তিশালী হ’ল সেইজন যিয়ে সহ্য কৰে, সহ্য কৰিব পাৰে। যেতিয়া হৃদয়ৰ পৰা ক্ৰোধ আৰু বিৰোধিতা আঁতৰি যায়, তেতিয়া সহনশীলতা ধৰ্মৰ শক্তি হৈ পৰে।
খঙৰ পৰা প্ৰতিশোধ আৰু ধৰ্মৰ পৰা ন্যায়। যদি আপোনাৰ জীৱনত এটা সময় আহে, যেতিয়া আপোনাৰ ওপৰত অন্যায় হয়, তেন্তে ন্যায় কৰাৰ আগতে আপোনাৰ খং নিয়ন্ত্ৰণ কৰিব লাগিব।
-(ভগৱান কৃষ্ণ)
