শ্ৰীমদ্ভভাগৱত গীতাত ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণৰ শিক্ষাৰ বৰ্ণনা কৰা হৈছে। গীতাৰ এই শিক্ষাসমূহ শ্ৰীকৃষ্ণই মহাভাৰত যুদ্ধৰ সময়ত অৰ্জুনক দিছিল। গীতাত দিয়া শিক্ষা আজিও সমানে প্ৰাসংগিক আৰু মানুহক জীৱন যাপনৰ সঠিক পথ দেখুৱাইছে। জীৱনত গীতাৰ কথা গ্রহণ কৰি এজন ব্যক্তিয়ে বহুত অগ্ৰগতি লাভ কৰে।
গীতা একমাত্ৰ শাস্ত্ৰ যিয়ে মানুহক কেনেকৈ জীয়াই থাকিব লাগে শিকাইছে। গীতাই জীৱনত ধৰ্ম, কৰ্ম আৰু প্ৰেমৰ পাঠ শিকায়।শ্ৰীমদ্ভাগৱত গীতাৰ জ্ঞান মানৱ জীৱন আৰু জীৱনৰ পিছৰ জীৱন দুয়োটাৰে বাবে উপযোগী বুলি বিবেচিত হৈছে। গীতা জীৱনৰ এক সম্পূৰ্ণ দৰ্শন আৰু ইয়াক অনুসৰণ কৰা ব্যক্তিজনেই শ্ৰেষ্ঠ। গীতাৰ মতে আজিৰ কৰ্মই আমাৰ কাইলৈ নিৰ্ধাৰণ কৰে।
নিয়তি হৈছে অতীতৰ কৰ্মৰ ফল
– শ্ৰী কৃষ্ণই গীতাত কৈছে যে আমাৰ ভাগ্য আমাৰ নিজৰ অতীতৰ কৰ্মৰ ফল। ঠিক তেনেদৰে আজি আমি যিবোৰ কৰ্ম কৰি আছো, সেইবোৰে আমাৰ কাইলৈ নিৰ্ধাৰণ কৰিব। ভগৱানে কেতিয়াও কাৰো ভাগ্য লিখে। জীৱনৰ প্ৰতিটো খোজতে আমাৰ চিন্তাধাৰা, আমাৰ আচৰণ আৰু আমাৰ কৰ্মই আমাৰ ভাগ্য লিখে।
– শ্ৰী কৃষ্ণই কৈছে শান্তি, মৃদুতা, মৌনতা, আত্মসংযম আৰু শুদ্ধতা, এই পাঁচটা বস্তুৱে মনক অনুশাসন কৰে। প্ৰতিজন ব্যক্তিৰ এই সকলোবোৰ গুণ থাকিব লাগে তেতিয়াহে তেওঁ সঠিক পথত আগবাঢ়িব পাৰিব।
– গীতাত কোৱা হৈছে যে কাৰোবাৰ ভাগ্য সলনি কৰিব নোৱাৰি, কিন্তু ভাল প্ৰেৰণা দি অন্ততঃ পথ প্ৰদৰ্শন কৰিব পাৰি। শ্ৰীকৃষ্ণৰ মতে জীৱনত যদি কেতিয়াবা সুযোগ পায় তেন্তে ৰথী হোৱাটো স্বাৰ্থপৰ নহয়।
– অহংভাৱে মানুহক সেই সকলোবোৰ কাম কৰিবলৈ বাধ্য কৰে যিবোৰে শেষত তেওঁৰ ধ্বংসৰ দিশে লৈ যায়। সেইবাবেই মানুহে যিমান সোনকালে পাৰে নিজৰ ইগ’ ত্যাগ কৰিব লাগে।
– শ্ৰী কৃষ্ণই কৈছে যে কৰ্ম হৈছে সেইটো শস্য যিটো ব্যক্তিয়ে প্ৰতিটো পৰিস্থিতিত নিজেই চপোৱা হয়, গতিকে সদায় ভাল বীজ সিঁচিব লাগে যাতে শস্য ভাল হয়।
