ছ’চিয়েল মিডিয়া হৈছে এই যুগৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ আসক্তি। কিছুমান লোকে ছ’চিয়েল মিডিয়াত ঘন্টাৰ পিছত ঘণ্টা অতিবাহিত কৰে। যদিও ইয়াৰ পৰা কিছুমান বিশেষ তথ্য আহৰণ কৰিব পাৰি, কিন্তু ইয়াক অভ্যাস কৰিলে যথেষ্ট ক্ষতি হয়।
বৰ্তমান, কিছুমান ধনী দেশত মোবাইল আসক্তিৰ পৰা পৰিত্ৰাণ পাবলৈ কিছুমান চিকিৎসাও দিয়া হৈছে। গৱেষণাই দেখুৱাইছে যে ক্ষতিটো সামাজিক মাধ্যমৰ লাভালাভতকৈ বেছি। এটা নতুন অধ্যয়নত দাবী কৰা হৈছে যে যদি সামাজিক মাধ্যমৰ ব্যৱহাৰ প্ৰতিদিনে ৩০ মিনিট হ্ৰাস কৰিব পাৰি, একাকীত্ব, পৃথিৱীৰ পৰা হেৰাই যোৱাৰ ভয়, উদ্বেগ আৰু চাপ অতি সোনকালে আঁতৰি যাব পাৰে।
আমেৰিকান চাইকোলজিকেল এছ’চিয়েশ্যনে শেহতীয়াকৈ সতৰ্ক কৰি দিছে যে সামাজিক মাধ্যমৰ অত্যাধিক ব্যৱহাৰে যুৱ লোকসকলৰ মাজত মানসিক সমস্যা বৃদ্ধি কৰিছে। গ্লোবেল ডায়েবেটিচ কমিউনিটীৰ মতে, ৰাজ্যিক বিশ্ববিদ্যালয়সমূহৰ গৱেষকসকলে এই বিষয়ত এটা অধ্যয়ন চলাইছিল। এই অধ্যয়নত, বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ২৩০ জন কলেজ শিক্ষাৰ্থীক অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছিল। এই ব্যক্তিসকলক তেওঁলোকৰ দৈনিক সামাজিক মাধ্যমৰ ব্যৱহাৰ ৩০ মিনিটলৈ হ্ৰাস কৰিবলৈ কোৱা হৈছিল। তেওঁলোকক দুসপ্তাহৰ বাবে এনে কৰিবলৈ কোৱা হৈছিল। প্ৰতিদিনে প্ৰতিবেদন দিয়া হৈছিল।
দুসপ্তাহ পিছত, বিভিন্ন পৰীক্ষাৰ ওপৰত আধাৰিত কৰি, দেখা গৈছিল যে এই লোকসকলৰ চাপ আৰু উদ্বেগৰ স্তৰ অতি কম আছিল। আন যিসকলে সামাজিক মাধ্যম ব্যৱহাৰ কৰি আছিল তেওঁলোকৰ উদ্বেগ আৰু চাপ বৃদ্ধি পাইছিল। মুখ্য গৱেষক এলা ফাউলহাবেৰে কৈছিল যে অধ্যয়নটোৰ সৈতে জড়িত শিক্ষাৰ্থীসকলে কেৱল এটা দিশৰ প্ৰতি ইতিবাচক মনোভাৱ প্ৰদৰ্শন কৰাই নহয়, লগতে জীৱনৰ বিভিন্ন ক্ষেত্ৰৰ প্ৰতি এক ইতিবাচক মনোভাৱ দেখুৱাইছে। এই লোকসকলৰ আচৰণত পৰিৱৰ্তন হৈছে।
তেওঁ কয় যে অধ্যয়নটোৰ উদ্দেশ্য সম্পূৰ্ণৰূপে ছ’চিয়েল মিডিয়াত ব্যয় কৰা সময়ৰ পৰিমাণ হ্ৰাস কৰা নহয়, ই কিবা পাৰ্থক্য আনিছে নেকি জানিবলৈ চেষ্টা কৰা। যদিও প্ৰথমতে অধ্যয়নটোৰ সৈতে জড়িত লোকসকলৰ বাবে সামাজিক মাধ্যমত সময় হেৰুৱাটো অতি কঠিন আছিল, লাহে লাহে চেষ্টা কৰাৰ পিছত তেওঁলোকে ইয়াৰ পৰা আনন্দ ল’বলৈ আৰম্ভ কৰিছিল আৰু ভাল ফলাফল দেখিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল।
