সাধাৰণতে, বহুলোকৰ পেট পেলাই টোপনি মৰাৰ অভ্যাস আছে, কিন্তু তেওঁলোকে জানি আচৰিত হ’ব যে ইয়াৰ ফলত মানুহৰ বিভিন্ন সমস্যা হ’ব পাৰে। বিজ্ঞানীসকলৰ মতে, মৃগীৰোগীসকলে যিমান সোনকালে পেট পেলাই শুই থকাৰ অভ্যাস এৰিব, তেওঁলোকৰ বাবে সিমানেই ভাল হ’ব।
পেট পেলাই টোপনি মৰা মৃগীৰোগীৰ ক্ষেত্ৰত আকস্মিক মৃত্যুৰ আশংকা অধিক হয়। শিশুৰ দুৰ্ঘটনাজনিত মৃত্যুৰ লক্ষণবোৰো একে। এই কথাটো কেইবছৰমান আগতে এটা গৱেষণাত প্ৰকাশ পাইছে যে, মৃগীৰোগ হৈছে এক মস্তিষ্কৰ ৰোগ, য’ত ৰোগীৰ সঘনাই কপিবলৈ লয়।
বিশ্বব্যাপী প্ৰায় ৫০ নিযুত লোক এই ৰোগত আক্রান্ত হৈ আহিছে। ইলিনয়ৰ চিকাগো বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ড. জেমছ টাওৰ মতে, অনিয়ন্ত্ৰিত মৃগীৰোগত আক্রান্ত হোৱা লোকৰ মৃত্যু সাধাৰণতে টোপনিৰ সময়ত অধিক হয়। এই গৱেষণাৰ বাবে, গৱেষকসকলে ২৫ টা অধ্যয়নৰ পৰ্যালোচনা কৰে, য’ত ২৫৩ টা আকস্মিক মৃত্যুৰ ঘটনাত মানুহৰ শাৰীৰিক অৱস্থা নথিভুক্ত কৰা হয়। এই অধ্যয়নত দেখা গৈছে যে পেট পেলাই শুই থকা ৰোগীৰ ক্ষেত্ৰত ৭৩ শতাংশ লোকৰ মৃত্যু হৈছে, আনহাতে ২৭ শতাংশ লোকৰ টোপনিৰ স্থিতি বেলেগ বেলেগ আছিল।
সৰু শিশুৰ দৰে, মৃগীৰোগৰ আক্ৰমণৰ পিছত, বিশেষকৈ স্বাভাৱিক স্থিতি সলনি হোৱাৰ পিছত যুৱক-যুৱতীসকলৰ প্ৰায়ে টোপনি নমৰাকৈ থকাৰ ক্ষমতা নাথাকে। জেমছ টাওে এই সন্দৰ্ভত কয় যে, “আমাৰ গৱেষণাত মৃগীৰোগৰ পৰা দুৰ্ঘটনাজনিত মৃত্যু প্ৰতিহত কৰিবলৈ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ ৰণনীতি লোৱা হৈছে।
‘পিঠি পেলাই শুই থকা’ হৈছে সঠিক ৰণনীতি। ইয়াৰ লগতে হাতঘড়ী আৰু বিচনাত এলাৰ্ম ঘড়ী ৰাখিও শোৱাৰ সময়ত এনে মৃত্যু প্ৰতিহত কৰাত সহায় কৰিব পাৰে। এই অধ্যয়নটো অনলাইন আলোচনী নিউৰোলজীত প্ৰকাশিত হৈছে।
বিঃদ্রঃ- এই নিবন্ধটোৰ তথ্যখিনি বিভিন্ন উৎসৰ পৰা সংগৃহীত
