হিন্দু ধৰ্মত বিবাহিত মহিলাৰ অলংকাৰৰ বিশেষ গুৰুত্ব আছে। হিন্দু ধৰ্মত নাৰীৰ ১৬টা অলংকাৰৰ কথা চৰ্চা হয়, যিবোৰ বিবাহৰ পিছত মহিলাই কৰে। ইয়াত সেন্দূৰ, ফোট, মংগলসূত্ৰ, খাৰু, পায়লৰ দৰে মেকআপ গুৰুত্বপূৰ্ণ বুলি বিবেচিত হয়। এই অলংকাৰবোৰক নাৰী বিবাহিত হোৱাৰ প্ৰমাণ হিচাপে গণ্য কৰা হৈছে।
বিবাহিত মহিলাৰ মেকআপে বিবাহিত মহিলাৰ আয়ুস দীঘলীয়া কৰে বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। নাৰীৰ বহুতো অলংকাৰৰ ভিতৰত এটা হ’ল ভৰিত পিন্ধা পায়ল। কিন্তু আপুনি জানেনে যে ভৰিত পায়ল পিন্ধাৰ ক্ষেত্ৰত কেৱল ধৰ্মীয় নহয়, বৈজ্ঞানিক দিশো আছে। পায়ল পিন্ধাৰ গুৰুত্ব আৰু উপকাৰিতাৰ বিষয়ে জানো আহক।
কিমান পুৰণি পায়লৰ ইতিহাস?
পাটিল, পাজেব, পায়ল, গোলুছু, নুপুৰ আদি বহু নামেৰে পায়লক জনা যায়। কোৱা হয় যে অতীজতেই ভাৰতত পায়লৰ উৎপত্তি হৈছে। প্ৰাচীন কালত গধুৰ ৰূপৰ ভৰিৰ পায়ল পিন্ধিছিল, যিবোৰ ব্ৰেচলেটৰ দৰে আছিল। হাম্পিৰ ভাস্কৰ্য্যত ভৰিৰ পায়ল আৰু অন্যান্য অলংকাৰো চিত্ৰিত কৰা হৈছে।
ৰূপৰ পায়লৰ ধৰ্মীয় তাৎপৰ্য-
পায়লক হিন্দু ধৰ্মত অতি শুভ বুলি গণ্য কৰা হয়। আনহাতে, জ্যোতিষৰ মতে ৰূপৰ ধাতুৰে নিৰ্মিত পায়ল চন্দ্ৰৰ লগত সম্পৰ্কিত। ৰূপৰ উৎপত্তি ভগৱান শিৱৰ দান বুলি হিন্দু ধৰ্মত বিশ্বাস কৰা হয়। বাস্তু শাস্ত্ৰতো পায়লক ইতিবাচকতাৰ সৈতে জড়িত কৰা হৈছে। ইয়াৰ মতে পায়লৰ পৰা নিৰ্গত শব্দই ধনাত্মক শক্তি প্ৰেৰণ কৰে।
পায়ল পিন্ধাৰ বৈজ্ঞানিক উপকাৰিতা-
ৰূপে ৰক্ত সঞ্চালনত সহায় কৰে। এনে ক্ষেত্ৰত ৰূপৰ পায়ল পিন্ধিলে ভৰিৰ বিষ কমি যায় আৰু হাড় মজবুত হয়। পায়লৰ বিষয়েও কোৱা হয় যে পায়ল পিন্ধিলে ভৰি ফুলা কেতিয়াও নহয়।
