হাড় আৰু দাঁত সুস্থ হোৱাৰ বাবে পৰ্যাপ্ত পৰিমাণে কেলচিয়াম গ্ৰহণ কৰাৰ বিকল্প নাই। একেদৰে সুস্থ হৈ থাকিবলৈ দৈনন্দিন খাদ্যত কাৰ্বহাইড্ৰেট, প্ৰটিন আৰু চৰ্বি থকাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ, লগতে পৰ্যাপ্ত পৰিমাণত ভিটামিন আৰু খনিজ পদাৰ্থও থকাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ। আৰু এই খনিজ পদাৰ্থবোৰৰ ভিতৰত আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ খনিজ পদাৰ্থটো হ’ল কেলচিয়াম।
বয়স বৃদ্ধিৰ লগে লগে শৰীৰত কেলচিয়ামৰ অভাৱ দেখা যায়। এই কাৰণে চিকিৎসকে পৰিপূৰক খাদ্য গ্ৰহণ কৰিবলৈ পৰামৰ্শ দিয়ে। শৰীৰত কেলচিয়ামৰ অভাৱ হ’লে কিছুমান গুৰুতৰ লক্ষণ দেখা দিয়ে। কেলচিয়ামৰ অভাৱৰ লক্ষণসমূহ কি কি জানি লওক –
১) শৰীৰত কেলচিয়ামৰ অভাৱত পেশীৰ বিষ, ক্ৰেম্প আৰু কনভলচন হ’ব পাৰে। এনে ক্ষেত্ৰত খোজ কঢ়া বা লৰচৰ কৰাৰ সময়ত উৰু আৰু বাহুত বিষ হোৱাৰ উপৰিও হাত, হাত, ভৰি আৰু মুখৰ চাৰিওফালেও অজ্ঞানতা অনুভৱ কৰিব পাৰে। এনে সমস্যা থাকিলে চিকিৎসকৰ পৰামৰ্শ লওক।
২) চৰম ক্লান্তি শৰীৰত কেলচিয়ামৰ অভাৱৰ আন এক লক্ষণ। সকলো কামতে এলেহুৱা অনুভৱ কৰিব। ইয়াৰ ফলত অনিদ্ৰাও হ’ব পাৰে। লগতে মগজুৰ কুঁৱলীৰ লগতে লঘু মূৰৰ বিষ, মূৰ ঘূৰোৱা আদিও হ’ব পাৰে। মগজুৰ কুঁৱলীৰ ফলত মনোযোগৰ অভাৱ, পাহৰি যোৱা আৰু বিভ্ৰান্তিৰ সৃষ্টি হ’ব পাৰে।
৩) শৰীৰত কেলচিয়ামৰ অভাৱত ছালৰ শুকানতা বৃদ্ধি পায়। ভংগুৰ নখ, মোটা চুলি, একজিমা, ছালৰ প্ৰদাহ, ছালৰ খজুৱতি আৰু চ’ৰিয়াচিছ আদি সমস্যা হ’ব পাৰে।
৪) যেতিয়া কাৰোবাৰ শৰীৰত কেলচিয়ামৰ সামগ্ৰিক মাত্ৰা কম হয় তেতিয়া শৰীৰে হাড়ৰ পৰা কেলচিয়াম শোষণ কৰে। ইয়াৰ বাবে হাড়বোৰ ভংগুৰ হৈ পৰে। অষ্টিঅ’পৰ’ছিছ ৰোগে শৰীৰত বাহ সাজে।
৫) যেতিয়া শৰীৰত কেলচিয়ামৰ মাত্ৰা কমি যায় তেতিয়া হৃদযন্ত্ৰৰ পেশীটোৱে সঠিকভাৱে কাম নকৰে। এনে অৱস্থাত হৃদযন্ত্ৰৰ মাংসপেশীবোৰ সংকোচিত হয় আৰু হৃদস্পন্দনৰ লগত খোজ মিলাব নোৱাৰে। ইয়াৰ ফলত হৃদযন্ত্ৰৰ ছন্দ অস্বাভাৱিক হয়। শৰীৰত কেলচিয়ামৰ মাত্ৰা বেছি কম হ’লে ই অধিক গুৰুতৰ হৈ পৰে।
৬) দাঁতৰ স্বাস্থ্যও কেলচিয়ামৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে। শৰীৰত এই গুৰুত্বপূৰ্ণ খনিজ পদাৰ্থৰ অভাৱত দাঁত ক্ষয় হ’ব পাৰে। তদুপৰি ই গুৰিতে জ্বলা-পোৰা আৰু টিংটিং অনুভৱো কৰে।
বিঃদ্রঃ এই আর্টিকেলটোৰ তথ্যখিনি বিভিন্ন উৎসৰ পৰা সংগৃহীত আৰু প্ৰাথমিক জ্ঞান হিচাপে পঢ়িবলৈ আগবঢ়োৱা হৈছে। বিশদভাৱে জানিবলৈ বিশেষজ্ঞৰ পৰামৰ্শ ।
