ইউৰোপৰ আলবেনিয়া সেইখন দেশ যি প্ৰথম নাস্তিক হৈছে। দৰাচলতে, দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ পিছত আলবেনিয়াত গুৰুত্বপূৰ্ণ পৰিৱৰ্তন হ’বলৈ ধৰে। ভয়ংকৰ যুদ্ধৰ পিছত, য’ত আন দেশবোৰে অৰ্থনৈতিক সংকটৰ সৈতে যুঁজি আছিল আৰু তেওঁলোকৰ বিত্তীয় অৱস্থা উন্নত কৰাত নিয়োজিত আছিল, আনহাতে, আলবেনিয়াত ধৰ্মৰ সমাপ্তিৰ বাবে এক অভিযান আৰম্ভ কৰা হৈছিল। দেশখনত বৃহৎ পৰিমাণে ধৰ্মীয় স্থানসমূহ ধ্বংস কৰা আৰম্ভ হৈছিল।
১৯৭৬ চনত আলবেনিয়াক বিশ্বৰ প্ৰথমখন নাস্তিক দেশ চাপে ঘোষণা কৰা হয়। ১৯৭৬ চনত যেতিয়া আলবেনিয়াক নাস্তিক দেশ হিচাপে ঘোষণা কৰা হয়, সেই সময়ত দেশখনৰ মুছলমান জনসংখ্যা অধিক আছিল। কিন্তু কমিউনিষ্ট স্বৈৰশাসক আনৱাৰ হক্সাই দেশখনক নাস্তিক দেশ হিচাপে গঢ়ি তুলিবলৈ সিদ্ধান্ত লয়। স্বৈৰাচাৰী আনৱাৰ হক্সা কমিউনিষ্ট দাৰ্শনিক কাৰ্ল মাৰ্ক্সৰ দ্বাৰা অধিক প্ৰভাৱিত হয়। স্বৈৰাচাৰী আনৱাৰ হোজাই ধৰ্মক আফিম বুলি গণ্য কৰে আৰু কয় যে ধৰ্মৰ বাবে, পৃথিৱীখন ধ্বংস হ’ব পাৰে।
ইপিনে, আলবেনিয়াক নাস্তিবাদী দেশ হিচাপে গঢ়ি তোলাৰ প্ৰচাৰৰ সময়ত ২ হাজাৰতকৈও অধিক উপাসনাস্থলী ধ্বংস কৰা হয় আৰু কিছুমান বন্ধ কৰি দিয়া হয়। ইয়াত মন্দিৰ, মছজিদৰ লগতে গীৰ্জাও অন্তৰ্ভুক্ত আছে। লগতে, বহু সংখ্যক লোকৰ সৈতে সামৰিক বিচাৰ চলোৱা হয় আৰু পিছত তেওঁলোকক মৃত্যুদণ্ড দিয়া হয়। তাৎপৰ্যপূৰ্ণভাৱে, আলবেনিয়াৰ সংবিধানত দেশখন নাস্তিক হোৱাৰ বিষয়ে উল্লেখ কৰা আছে। আলবেনিয়াৰ সংবিধানৰ ৩৭ নং অনুচ্ছেদত কোৱা হৈছে যে তাত কোনো ধৰ্মক স্বীকৃতি দিয়া নহয়। বৈজ্ঞানিক চিন্তাধাৰাক প্ৰচাৰ কৰিবলৈ সকলোৱে নাস্তিকক সমৰ্থন কৰে। ইয়াৰ উপৰিও, সংবিধানৰ অনুচ্ছেদ ৫৫-ত, দেশৰ ভিতৰত ধৰ্মীয় ভিত্তিত যিকোনো প্ৰতিষ্ঠান গঠনৰ ওপৰত নিষেধাজ্ঞা আৰোপ কৰা হৈছে।
