মূৰৰ বিষ, জ্বৰ আৰু অন্যান্য মৃদু স্বাস্থ্য সমস্যাৰ পৰা সকাহ পোৱাৰ বাবে বহুতৰ বাবে এক অভাৰ-দ্য-কাউণ্টাৰ ঔষধ, পেৰাচিটামল (paracetamol) প্ৰথম পছন্দ হৈ আহিছে। যেতিয়া ঔষধ এটা ইমান ব্যাপকভাৱে ব্যৱহাৰ কৰা হয়, আমি ইয়াৰ বিষয়ে অধিক জনাটো অত্যাৱশ্যকীয় হৈ পৰে। সেয়েহে, আজি, আমি পেৰাচিটামলৰ সৈতে সম্পৰ্কিত কিছুমান কাহিনী আৰু ইয়াৰ বিষয়ে কিছুমান গোপন তথ্য পোহৰলৈ আনিম।
পেৰাচিটামল ব্যৱহাৰৰ আটাইতকৈ সচৰাচৰ চলি থকা কাহিনীটো হ’ল যে আপুনি যেতিয়াই বিচাৰে ইয়াক গ্ৰহণ কৰিব পাৰে আৰু যিমান প্ৰয়োজন হয় সিমান ল’ব পাৰে। কিন্তু, চিকিৎসকে সকীয়াই আহছে যে মানুহে সাধাৰণতে ঔষধৰ সৈতে অহা পালি বা ডোজৰ নিৰ্দেশনাবোৰ উপেক্ষা কৰে আৰু ইয়াৰ অত্যধিক পৰিমাণৰ ঔষধ গ্ৰহণ কৰে। বিশেষজ্ঞসকলে এইটোও পৰামৰ্শ দিয়ে যে পেৰাচিটামলটো কাৰ্যকৰীভাৱে কাম কৰিবলৈ সঠিক পালিত ব্যৱহাৰ কৰিব লাগে।
পেৰাচিটামলৰ সৈতে সম্পৰ্কিত বহুতো কাহিনী ইণ্টাৰনেটত আছে। তেনে এটা কাহিনী হৈছে এই যে এবাৰ খোৱাৰ পিছত পেৰাচিটামল ৫ বছৰৰ বাবে শৰীৰত থাকে। অৱশ্যে, বিশেষজ্ঞসকলে কয় যে ঔষধটো গ্ৰহণ কৰাৰ ২৪ ঘণ্টাৰ ভিতৰত ৰোগীৰ দেহৰ পৰা ওলাই যায়। ঔষধটোৰ প্ৰভাৱো মাত্ৰ ৪ৰ পৰা ৬ ঘণ্টা মানহে থাকে।
যদিও পেৰাচিটামলৰ অত্যধিক সেৱন আপোনাৰ স্বাস্থ্যৰ বাবে ক্ষতিকাৰক হ’ব পাৰে, আপোনাৰ শৰীৰ এই ঔষধৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল হৈ নপৰে। পেৰাচিটামলৰ সঘনাই ব্যৱহাৰৰ ফলত শৰীৰে ইয়াৰ প্ৰতি প্ৰতিৰোধ গঢ়ি তুলিব নোৱাৰে। কিন্তু, কিছুমান লোকে ঔষধটোৰ ওপৰত মানসিকভাৱে নিৰ্ভৰশীলতা বিকশিত কৰিব পাৰে।
পেৰাচিটামলৰ বিষয়ে কিছুমান তথ্য
পেৰাচিটামল বিশ্বব্যাপী এক সাধাৰণ বিষ নিৰাময়ক হিচাপে ব্যৱহৃত এনালজেচিক শ্ৰেণীৰ ঔষধৰ অন্তৰ্ভুক্ত। পেৰাচিটামল হৈছে মূলতঃ ঔষধৰ ব্ৰেণ্ড নাম যাক এচিটামিনোফেন, পানাডোল বা টাইলেনল বুলিও কোৱা হয়। ঔষধটোৰ ১৯৫৬ চনত প্ৰথমবাৰ নিদানিক ব্যৱহাৰ হৈছিল। তেতিয়াৰ পৰা ই বিভিন্ন নামেৰে বিশ্বব্যাপী ব্যৱহাৰ হৈ আহিছে।
